Umowa faktoringowa charakteryzuje się tym, że jest to nic innego, jak zakup wierzytelności przedsiębiorcy, a zakup taki dokonywany jest przez faktora w zamian za określoną kwotę, która odpowiada ich wartości, natomiast jest ona pomniejszona z reguły o adekwatną prowizję faktora.
Faktoring odznacza się więc tym, że jest to po prostu wykup wierzytelności, który przysługuje danemu przedsiębiorcy z konkretnego tytułu (tytułem takim może być dla przykładu: sprzedaż, usługa, dostawa, która dokonana zostaje przez stronę określaną, jako faktor.
Przedsiębiorca, który otrzymuje zapłatę kwoty o równowartości zakupionych zobowiązań, bardzo często zostaje ona pomniejszona o konkretne przysługujące faktorowi wynagrodzenie za samo jej nabycie.
Ważną informacją jest również to, że faktoring sam w sobie ma możliwość przybrania formy nie tylko jednorazowej umowy, jak także konkretnej linii faktoringu. Jeżeli chodzi o jednorazową umowę to w takiej sytuacji faktor dokonuje przede wszystkim wykupu jednej, bądź też kilku wskazanych w umowie wierzytelności. Natomiast, jeżeli chodzi o linię faktoringu to tutaj następuje swoiste nabywanie określonych zobowiązań, które spełniają oznaczone przesłanki występujące w okresie trwania umowy i następuje to do określonej górnej granicy wartości.
Pierwsza część umowy faktoringu
Umowa faktoringowa w pierwszej swojej części obejmuje przede wszystkim postanowienia oznaczone w praktyce mianem pewnych warunków standardowych. W tej części umowy, strony są zobligowane wykazać, jakiego rodzaju umowa faktoringu będzie zawierana (może to być bowiem: faktoring pełny, niepełny, bądź też faktoring mieszany).
Druga część umowy faktoringu
Druga część umowy faktoringu odnosi się do charakteru szczegółowego. Aspekty te obejmują najczęściej prawa, ale również wszelkie obowiązki faktora oraz przedsiębiorcy. Pierwszą sytuację należy rozumieć jako to, że faktor ponosi pełną odpowiedzialność za brak jakiegokolwiek spełnienia świadczenia przez dłużnika.